Przerośnięte blizny i bliznowce (keloidy) stanowią nie tylko problem natury estetycznej. Rozległe oparzenia bądź rany okolic stawowych prowadzić mogą do powstania bliznowatych przykurczów powodujących deficyt funkcjonalny. W wielu przypadkach chirurgia plastyczna umożliwia korektę blizn zarówno w aspekcie wyglądu jak i przykurczu. W ostatnich latach pojawiła się również opcja leczenia poradiacyjnych zmian skórnych.
Organizm ludzki posiada niewielkie zdolności gojenia przez regeneracje. Wszystkie rany tkanek miękkich, bez względu na sposób ich naprawy, goją się przez proces bliznowacenia. Dlatego też nie jest możliwe pozbycie się istniejącej blizny ani przeprowadzenie jakiejkolwiek operacji bez jej powstania. Chirurgia plastyczna w wielu przypadkach pozwala natomiast na korektę wyglądu nieestetycznej blizny bądź jej ukrycie w mało dostrzegalnej okolicy ciała.
Istnieje bardzo wiele metod. W niektórych przypadkach możliwe jest wycięcie starej blizny i ponowne zszycie rany z wykorzystaniem technik chirurgii plastycznej. Bardziej złożone techniki takie jak z-plastyka lub w-plastyka pozwalają na jednoczesną korektę wyglądu i uwolnienie przykurczu blizny. W przypadku rozległych blizn czasami istnieje konieczność zastosowania przeszczepu skóry bądź ekspandera tkankowego. W ostatnich latach pojawiła się nowa, małoinwazyjna metoda korekcji blizn oraz zmian poradiacyjnych z wykorzystaniem tkanki tłuszczowej pacjenta.
Metoda zakłada pozyskanie tkanki tłuszczowej pacjenta techniką liposukcji z miejsc takich jak podbrzusze czy okolica udowa. Pozyskana zawiesina tkankowa zawierająca, prócz komórek tłuszczowych, komórki macierzyste jest poddawana specjalnemu opracowaniu. Następnie przeszczep jest wprowadzany w bliznę oraz jej okolicę przy pomocy cienkich kaniul.
Wyniki badań pokazują, że przeszczep autologicznej tkanki tłuszczowej prowadzi do „zmiękczenia” struktury blizny oraz poprawy jej wyglądu. Metoda ta wpływa również pozytywnie na typowe poradiacyjne zmiany skóry i tkanki podskórnej. Pewne doniesienia literatury sugerują, że zabieg ten cofa włóknienie tkanek miękkich związane z chorobą poradiacyjną.
Niekiedy leczenie chirurgiczne nie jest wskazane. Przykład niewielka blizna przerostowa której terapia powinna być rozpoczęta poprzez iniekcje preparatu steroidowego oraz kompresoterapię. Laser frakcyjny i pulsacyjny również znajdują zastosowanie w korekcji niektórych rodzajów blizn. Natomiast bliznowiec (keloid) wymaga leczenia skojarzonego obejmującego stosowanie preparatów steroidowych, chirurgiczne wycięcie oraz radioterapię. Wszystkie dostępne metody korekty blizn są szczegółowo omawiane z pacjentem podczas wizyty konsultacyjnej.
We wczesnym okresie istnienia blizny bardzo ważną rolę odgrywa jej odpowiednia pielęgnacja. Gojenie rany jest procesem rozciągniętym w czasie. Trwa on około 12 miesięcy i właśnie poprzez swoje działania w tym okresie pacjent ma realny wpływ na ostateczny charakter blizny. Każdy z moich pacjentów uzyskuje edukacje w zakresie pielęgnacji blizny w okresie pooperacyjnym.
Plan leczenia ustalany jest indywidualnie dla danego przypadku klinicznego. Podczas konsultacji szczegółowo omawiam z pacjentem dostępne w jego przypadku opcje terapeutyczne. Wybór najlepszej metody uwarunkowany jest wieloma czynnikami takimi jak rozmiar, wiek i charakter blizny, jakość okolicznych tkanek miękkich, przebyte urazy czy stan odżywienia. Równie kluczowe jest nastawienie oraz poziom oczekiwań pacjenta wobec osiągalnego wyniku.