Ginekomastia
Ginekomastią nazywamy przerost męskich gruczołów piersiowych. Natomiast przerost samej tkanki tłuszczowej piersi określany jest mianem pseudoginekomastii. Do powstania ginekomastii prowadzić może wiele czynników jak chociażby otyłość, zaburzenia hormonalne i metaboliczne czy przyjmowanie określonych leków. Wyróżnia się również tak zwaną ginekomastię fizjologiczną występującą podczas okresu dojrzewania oraz w wieku podeszłym.
Przerost piersi prowadzi do obniżonej samooceny oraz złego samopoczucia. W niektórych przypadkach przyczyny ginekomastii są odwracalne a przerost ulega redukcji lub zniknięciu do około 12 miesięcy po ich wyeliminowaniu. Przykład stanowi redukcja masy ciała u osób z nadwagą, wyrównanie zaburzeń hormonalnych w chorobach tarczycy czy modyfikacja przyjmowanych leków przez lekarza pierwszego kontaktu. W przypadku nieskuteczności powyższych rozwiązań bądź istnienia nieodwracalnych czynników sprawczych pozostaje leczenie operacyjne.
Celem leczenia jest redukcja przerośniętego gruczołu piersiowego, lub, w przypadku pseudoginekomastii, usunięcie nadmiaru tkanki tłuszczowej piersi. Wyróżnia się dwie główne metody korekty ginekomastii – liposukcję oraz wycięcie gruczołu.
najczęściej zadawane pytania
Zabieg zakłada rozbicie a następnie odessanie nadmiaru tkanki tłuszczowej przy pomocy specjalnych kaniul. Są one wprowadzane przez niewielkie nacięcie bądź nacięcia ukryte w mało widocznych obszarach klatki piersiowej (np. otoczka brodawki). Zabieg wykonywany jest z reguły w trybie jednodniowym i trwa około 1.5 godziny. Procedura wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym w zależności od rozległości patologii gruczołu oraz życzenia pacjenta.
Zabieg zakłada chirurgiczne usunięcie nadmiaru gruczołu poprzez wycięcie bądź wyrwanie (metoda pull-through). Procedura wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. W zależności od stopnia przerostu i opadania piersi a także obecności nadmiaru wiotkiej skóry operacja wykonana może być z różnych dostępów skórnych (np. okołootoczkowe, podpiersiowe czy pachowe). Niekiedy konieczne staje się również wycięcie nadmiaru skóry czy wykonanie plastyki płatowej gruczołu.
Kluczem do osiągnięcia zadowalających rezultatów jest odpowiednio zaplanowane leczenie, dostosowane do indywidualnego przypadku klinicznego. Dlatego też, podczas wizyty konsultacyjnej przeprowadzam kompleksowe badanie przedmiotowe klatki piersiowej i omawiam oczekiwania pacjenta wobec rezultatu finalnego, włącznie z umiejscowieniem blizn pooperacyjnych. Niekiedy konieczne jest wykonanie dodatkowych badań laboratoryjnych i obrazowych czy odbycie konsultacji endokrynologicznej. Celem takiego postępowania jest ustalenie i ewentualna likwidacja czynników sprawczych przerostu przed rozpoczęciem właściwego leczenia chirurgicznego.
Większość przypadków ginekomastii może być skutecznie leczona z wykorzystaniem techniki liposukcji. Natomiast w przypadkach takich jak twarda konsystencja przerośniętego gruczołu czy duży nadmiar skóry piersi konieczne jest wykonanie chirurgicznego wycięcia.
Redukcja piersi widoczna jest zaraz po zabiegu. Niekiedy występuje niewielki bądź umiarkowany obrzęk operowanej okolicy który utrzymuje się przez kilka dni. Finalny wygląd klatki piersiowej uzyskuje się po upływie 8-12 tygodni pod warunkiem stosowania się do zaleceń pooperacyjnych.
Rezultaty leczenia mają charakter stały pod warunkiem przestrzegania zbilansowanej diety, normalizacji BMI a także eliminacji pierwotnego czynnika sprawczego ginekomastii (np. leków, wahania masy ciała).
W zależności od rodzaju przeprowadzonej operacji pacjent wypisywany jest po okresie obserwacji w dniu operacji bądź następnego dnia. Przez cały ten czas przebywa w komfortowych warunkach pod opieką wykwalifikowanego personelu medycznego.
Przez kilka dniu po zabiegu mogą utrzymywać się dolegliwości bólowe o niewielkim bądź umiarkowanym nasileniu. Dlatego też w tym okresie należy stosować zalecone leki przeciwbólowe.
Przez okres minimum 6 tygodni konieczne jest noszenie specjalnej kamizelki modelującej klatkę piersiową.
Powrót do pracy z reguły jest możliwy już po 1-2 tygodniach w przypadku lekkiej pracy bądź 6 tygodniach w przypadku wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Powrót do aktywności fizycznej możliwy jest po około 2 tygodniach (ćwiczenia typu cardio). Pełna aktywność fizyczna z obciążeniami zalecana jest po okresie 6 tygodni.